Ik, mezelf en anderen
De opdracht bestaat uit drie delen: mezelf in relatie tot mijn zelfbeeld, mezelf in relatie tot anderen en mezelf in relatie tot mijn wensbeeld. Dit is een dus een best wel persoonlijke opdracht. Om hiermee aan de slag te gaan moest ik dus echt even een stapje terug nemen en reflecteren op hoe ik mezelf zie en hoe ik gezien wil worden.
Ik heb in mijn leven al veel psychologen gehad en zat terwijl ik met deze opdracht bezig was midden in de diagnostiek. Je zou dus zeggen dat ik veel over mezelf weet, maar toch viel dat me vies tegen. Ik vond het nog een beetje te lastig om te omschrijven hoe ik mezelf zag, dus had ik besloten met het middelste deel van de opdracht te beginnen. Hiervoor heb ik meteen een Mentimeter gemaakt en die doorgestuurd naar de mensen die het dichtst bij mij staan en die me goed kennen. Hier konden mensen anoniem worden invullen en de woorden die het vaakst genoemd worden, komen het grootst in beeld in een woordweb. Bij deze Mentimeter heb ik de volgende vragen gesteld: Als je me kon omschrijven in 1 woord, welk woord zou dat zijn? Als ik een dier was, welk dier zou ik zijn? Als ik een object was, welk object zou ik zijn? Ik had heel eerlijk gezegd nog geen idee wat ik met de uitkomst zou doen, maar ik hoopte dat ik geïnspireerd zou raken door wat mensen hadden ingevuld. Het resultaat was als volgt:
Ik vond het echt super interessant wat iedereen had ingevuld. Er kwam van alles voorbij en ik vond het super grappig om te zien hoe mensen mij af en toe zien. Ik had voor de rest nog niet echt een idee wat ik met de informatie ging doen, maar ik had in ieder geval een goed zicht op mezelf in relatie tot anderen.
Ondertussen heb ik hard gebrainstormd over mezelf in relatie tot mijn zelfbeeld. Ik heb in mijn leven best wel veel dingen meegemaakt en heb een diagnose voor een dysthyme stoornis. Dit houdt in dat ik me vaak best wel somber voel. Als ik het aan iemand zou uitleggen, zou ik het best kunnen omschrijven als een grijze wolk of grijze storm die boven mijn hoofd hangt. Daarom kwam ik tot het idee om een grijze wolken storm te verbeelden.
Toen ben ik gaan schetsen en heb ik geprobeerd de storm te combineren met mijn wensbeeld en hoe anderen mij zien. Ik ben toen op het volgende gekomen.
Ik heb een paar canvassen in huis gehaald en ben aan de slag gegaan. Ik had ervoor gekozen om aan de slag te gaan met acrylverf.
Ik was er echter echt totaal niet tevreden mee. Ik vond de kleuren niet mooi, ik vond de textuur niet mooi en het bracht niet over wat ik wilde laten zien. Ik heb een paar keer het werk laten staan en geprobeerd er de volgende dag verder mee te gaan met een frisse blik. Toen dit ook niet werkte heb ik besloten overnieuw te beginnen. Het werken met acrylverf was gewoon niet een goed plan, dus besloot ik het anders aan te pakken. Ik heb in mijn laatjes gegraven en kwam een pakje pastelkrijtjes tegen. Ik heb drie kartonnen canvassen opgezocht en ben zo snel mogelijk hiermee aan de slag gegaan. Met een fluffy make-up kwastje wat ik nog had liggen hoopte ik een wolkachtig effect te bereiken.
Ik merkte al snel dat de pigment niet heel sterk naar voren kwam de eerste laag. Ik heb dus ontzettend veel lagen op elkaar gebruikt om de kleuren te krijgen die ik zocht. Dit vond ik eigenlijk best wel mooi, omdat dit de diepere betekenis met zich mee brengt dat iedereen bestaan uit verschillende lagen.
Vervolgens heb ik een kneedgum gebruikt om het pigment op bepaalde plekken weg te halen. Dit werkte goed met de plakkerige textuur van de kneedgum. Door het goede contrast ontstonden er wolken. Om wat meer diepte te creëren bracht ik steeds een donker laagje aan op de wolk om vervolgens een kleiner deel weer weg te gummen. Ik vind dit deel uiteindelijk heel mooi geworden. Ik heb ook warme tintent van bruin en grijs gebruikt om te laten zien dat ik ook veel warmte en liefde in mijn leven heb. Daarnaast ziet dit beeld er misschien somber uit, maar dat neemt niet weg van de kracht die een storm met zich mee brengt.
Vervolgens ben ik aan de slag gegaan met het deel over mezelf in relatie tot mijn wensbeeld. Hier moest ik lang over nadenken. Het is lastig uit te beelden hoe ik dan wil zijn, omdat ik vooral weet hoe ik me wil voelen. Maar hoe beeld je een gevoel uit? Je kan een gevoel niet aanraken of iets dergelijks. Uiteindelijk ben ik gegaan voor zonsopgang / zonsondergang. Deze tonen namelijk altijd een nieuwe fase aan. De ochtend die een nieuwe dag aangeeft en de avond die de nacht aangeeft. Daarnaast heeft dit beeld warmere kleuren en geeft een soort van de kalmte na de storm aan. Dit is hoe ik me hoop te voelen in de toekomst. Ook vind ik het mooi dat dit beeld lijkt op de grijze storm, maar dan in andere kleuren. Dit laat zien dat zonder te accepteren hoe ik nu ben, ik niet kan worden wie ik wil zijn. Onder aan is er een rustige zee te zien, dit staat symbool voor het overwinnen van angsten.
Daarna heb ik de drie panelen over laten lopen in elkaar. In het midden heb ik genoeg ruimte overgelaten om iets te maken met ee uitslagen van de Mentimeter. In het begin zat ik heel erg te twijfelen hoe ik alle elementen ging combineren, maar uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om alleen het meestgenoemde dier te gebruiken. Een dier zegt namelijk, zonder woorden al redelijk veel over een persoon. Toch kan hetzelfde dier voor iedereen iets anders betekenen of zeggen. Ik ben begonnen met schetsen en heb toch besloten om weer acrylverf te gebruiken. Ik heb rustig aangedaan en heb meerdere keren het werk opzij gelegd, zodat ik er de volgende dag meet een frisse blik naar kon kijken. Ik heb ervoor gekozen om een beetje een grove verftechniek te gebruiken, omdat mensen die mijn kennen ook allemaal een grof beeld hebben van mij dat weer per persoon verschilt. Ik heb veel gespeeld met kleuren en texturen en heb geprobeerd de kat zoveel mogelijk op mij te laten lijken. Ik heb voor de rest niet heel veel ervaring met acrylverf dus het was erg leuk om hier mee te experimenteren.
Toen ik dacht klaar te zijn, was ik eigenlijk toch nog niet tevreden met de rechter kant van het werk. Ik vind het heel moeilijk om te bepalen hoe ik over tien jaar wil zijn, omdat het meer een gevoel is dat ik najaag. Het was ontzettend lastig om dit in beeld te brengen. Ik vond dat de zonsondergang die ik had gemaakt iets te licht was en weinig dimensie had. Daardoor raakte het wat kracht kwijt die ik wel graag wil behouden. Daarom ben ik wat meer gaan experimenteren met verschillende materialen.
Deze experimenten hebben me eigenlijk vooral laten realiseren dat ik pastelkrijt toch wel echt het fijnst vond en dat ik dus bij mijn eerste keuze wilde blijven. Toen heb ik iets ontdekt en dat is panpastel. Dit is hetzelfde als pastelkrijt maar al in poeder vorm. Door gebruik te maken van een klein spateltje met een sponsje aan het uiteinde, was het makkelijker om de kleur wat dikker aan te zetten. Hoe ik voorheen vooral een zonsondergang wilde maken had ik nu wat meer behoefte aan een beeld dat wat meer abstract was. Ik vond dat dit beter een gevoel kon overbrengen, omdat je minder bezig bent met wat het werk voorstelt en meer met wat het overbrengt.
Ik heb ervoor gekozen om vooral te werken met de kleuren geel en oranje, ondanks dat dit normaal gesproken niet perse kleuren zijn waar ik snel naar neig. Deze keuze kwam vooral voort uit het verlangen naar vrolijkheid. Vaak wordt een nieuw begin en nieuw leven in combinatie met geluk en vrolijkheid toch gekoppeld aan de kleur geel. (Denk bijvoorbeeld aan de zon, pasen, smiley’s en de eerste lentebloemen). Door het abstracte werden mijn zelfbeeld nu en in de toekomst veel beter verbonden en hadden ze meer gemeen. Dit gaf me een hoopvol gevoel. Wie ik nu ben en wie ik ben geweest, is belangrijk voor wie ik in de toekomst wil zijn.
Uiteindelijke werk: Ik vond het super leuk om een drieluik te maken, dit had ik nog niet eerder gedaan. Het was, zeker in het begin, moeilijk om te bedenken hoe ik bepaalde gevoelens kon uiten de vorm van een beeld. Het was een heel persoonlijk proces, maar daarom vond ik het juist zo interessant. Ik heb meer nagedacht over hoe bepaalde kleuren, bepaalde boodschappen kunnen overbrengen en hoe kleurencombinaties een heel verhaal kunnen vertellen. Daarnaast kwamen er allemaal leuke reacties van de mensen om mijn heen in hun antwoorden op de Mentimeter. Het was leuk om deze mensen te betrekken in mijn creatieve proces. Zo ben ik op een resutlaat gekomen dat ontzettend afwijkt van mijn originele schetsen. Dat wijst er toch wel op dat ik echt heb gemaakt wat ik voelde.
Gedicht
Bij de opdracht gedicht heb ik diep nagedacht en moest ik als eerst denken aan mijn opa. Er is een bepaald gedicht dat hij regel voor regel uit zijn hoofd kan opzeggen. Hij vertelde mij dat dit kwam, niet om dat hij het uit zijn hoofd geleerd had, maar dat hij het zo mooi vindt dat hij het elke dag leest. Hierdoor heeft hij per ongeluk alles onthouden. Ik vond dit zo mooi en besloot ook af en toe het gedicht te lezen. Het betreffende gedicht is ” Tintern Abbey” van William Wordsworth.
Aangezien dit gedicht 204 regels heeft, heb ik besloten te focussen op de eerste paragraaf ( zie bovenstaande foto) bij het interpreteren van het gedicht op verschillende manieren. Daarnaast heb ik ook een aantal video’s gekeken over de achtergrond en analyse van het gehele gedicht, zodat ik dit ook kon meenemen.
Om te beginnen heb ik de eerste paragraaf 5 keer uitgeprint. Ik ben gaan kijken naar de manier waarop de tekst is gebruikt, naar de verschillende interpretaties en de gedachtes achter bepaalde zinnen.
INTERPRETATIE 1 – Letterlijk
De makkelijkste weg is natuurlijk om letterlijk te nemen wat William heeft beschreven. William heeft in het gedicht een bovenaanzicht op Wye vally in Wales. Hij beschrijft het landschap dat hij na een aantal jaar opnieuw bezoekt. Hierin benoemt hij dat hij onder een sycomoor (vijgen) boom zit met zicht op het groene landschap voor zich. Hij beschrijft de groene boomgaarden, die onrijpe vruchten dragen. Ook ziet hij in de verte rook uit het bos komen. Het gedicht is vooral symbool voor ouder worden en dingen op een nieuwe manier te bekijken. Toen William het gedicht schreef was hij recentelijk uit elkaar gegaan met zijn geliefde.
Ik heb geprobeerd om in beeld te brengen hoe ik het landschap, naar zijn beschrijving, voor me zag. Dit was niet makkelijk, aangezien zijn gedicht op heel veel manieren een beeld kan vormen.
INTERPRETATIE 2 Filmpje
Bij het analyseren van de tekst heb ik gekeken wat ik kon bedenken als ik de zinnen wat meer figuurlijk zou nemen. De manier waarop het landschap omschreven werd in het gedicht, kon naar mijn idee een symbool zijn voor een persoon. ” Waters falling from their mountain springs” zou bijvoorbeeld kunnen staan voor een traan die over een wang rolt. Vanuit dat oogpunt heb ik de eerste paragraaf bekeken en geanalyseerd. Ik zag heel goed voor me hoe sommige aspecten van een mens overeen kunnen komen met de omschrijving in de tekst.
Daarom heb ik besloten om een hele korte short film te maken. Als plan van aanpak heb ik besloten welk beeld ik wilde laten zien bij welk stukje tekst. Dit was soms best lastig, maar ik heb ervoor gekozen om het thema van ouder worden te gebruiken voor de short film.
Ik heb ervoor gekozen om voor dit filmpje een contrast te maken tussen oud en jong. Het gedicht gaat namelijk heel erg over hoe William is veranderd en daarom dezelfde onderwerpen op een andere manier bekijkt. Het geeft een nostalgisch gevoel. Voor dat contrast heb ik een oproep gedaan op mijn moeder. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk de video de tekst uit te laten beelden. Bijv een traan over mijn moeders wang bij ” these waters rolling from their mountain springs”. Ook is mijn moeder vaak te zien als er wordt gesproken in de ik-vorm en ik meer te zien als William het landschap beschrijft wat hij vroeger ook heeft gezien.
INTERPRETATIE 3 Aquarel vroeger vs nu
William bezoekt in dit gedicht een landschap opnieuw. Hij beschrijft hoe hij er nu van alles bij voelt. ROnd de tijd dat hij het heeft geschreven, had hij een geliefde verloren en was hij erg bezig met existentialisme en gevoelens. Hierdoor zag hij hetzelfde landschap opnieuw, het landschap was niet veranderd, maar hoe hij zich erbij voelde wel. Zo heeft hij een heel ander perspectief gekregen. Om dit gevoel na te bootsen heb ik bedacht om een dubbel kunstwerk te maken. Eentje die de ander een soort filter geeft. Een soort van nostalgie als het ware. Op normaal karton heb ik een aquarel gemaakt vanuit het oogpunt dat William bij het gedicht zelf heeft. Een oogpunt vol gevoelens en leven. Vervolgens heb ik op overtrekpapier geëxperimenteerd met pastel waterverf en kleurpotloden.
INTERPRETATIE 4 collage ritme
Het gedicht maakt over het algemeen geen gebruik van rijm. Daarentegen is er sprake van een ritme dat een gesprek na moet bootsen. Hiermee ontstaat een natuurlijk ritme. Als een soort waterval vloeien de woorden uit je mond. Hier wilde ik een beetje mee spelen en ik vond het dus wel interessant om letterlijk een waterval te verbeelden. Daarnaast is een van de eerste onderwerpen van het landschap dat William hier beschrijft ook een stroom van water. Het leek me wel leuk om te experimenter met collages. Net zoals William woorden gebruikt om iets nieuws te vormen, heb ik dat gedaan met foto’s uit oude tijdschriften.
Ik heb hierboven eentje gemaakt, maar ik vond deze toch wat te druk. Het miste de kalmte die het gedicht zo mooi kan overbrengen. Dus heb ik er nog eentje gemaakt die een wat rustigere achtergrond. Ook heb ik de woorden van het gedicht uitgeknipt en als een soort waterval van de berg laten lopen.
INTERPRETATIE 5 Journal
William Wordsworth heeft het gedicht geschreven terwijl hij op reis was. Ik kon me dus goed voorstellen dat hij iets van een reisdagboek bijhield. Hoe zou hij anders het gedicht zo goed kunnen hebben onthouden. Dit liet me afvragen hoe zo een pagina er dan uit zou zien. Ik heb wat schetsen gemaakt en ben daarna aan de slag gegaan met het nabootsen van ouderwets papier. Hiervoor heb ik het aquarelverf heel erg verwaterd. Toen heb ik het water erin geweekt en laten drogen. Vervolgens heb ik bedacht wat ik ongeveer in mijn journal zou schrijven als ik William zou zijn. Zo heb ik een Sycamore blaadje gemaakt en een klein schetsje gemaakt van wat hij misschien voor zich zag.m
Ik vond dit een super leuke opdracht, die me telkens opnieuw op een andere manier liet kijken naar hetzelfde onderwerp. Ik heb veel geleerd over perspectief en het gebruik van verschillende media.